Chronic-pain-science

Corona virus en chronische pijn.

Allereerst een waarschuwing! Dit artikel is GEEN WETENSCHAPPELIJK ONDERBOUWD artikel. Weliswaar zijn er wetenschappelijk gevonden onderbouwingen, maar deze worden hier niet geordend. De wetenschappelijke verwijzingen zijn niet uitputtend weergegeven. Het is dus een persoonlijke opinie op basis van kennis en ervaring van de auteur en geen medisch advies.

Dit artikel gaat over het Corona virus en mogelijke behandelmethoden op theoretische grondslag. Het staat op een chronisch-pijnpagina, omdat er opvallende parallellen zijn met betrekking tot deze behandelingsmogelijkheden en de behandelingsmogelijkheden bij chronische pijn. Op veel plaatsen zou de term virus vervangen kunnen worden door chronische pijn.
 

Het lijkt een bizarre combinatie en een even bizarre brainwave. In de publicatiestroom over het Corona virus doken een aantal elementen op: het virus hecht zich aan receptoren diep in de longen en leidt daar tot “severe acute respiratory syndrome” (SARS). Wat is SARS: Daar is veel literatuur over: Pubmed: 9064 hits. Free full texts: 3362 Dus wat is SARS? Het is een acuut optredend ziektebeeld met hoge koorts, hoesten en benauwdheid, dat snel kan overgaan in ernstige situaties. Evenals influenza kan het Coronavirus ernstige longontsteking, hartspierontsteking en aantasting van het centrale zenuwstelsel veroorzaken. Dat beïnvloedt de circulatie in negatieve zin met vochtuittreding en bloeddrukdaling. Ik herinner mij uit mijn opleidingstijd de opmerking van een internist hoogleraar: heb je een acute situatie op longgebied of met het hart, spuit een ampul Calcium en een ampul Euphylline (stofnaam: aminofylline). Wat kort door de bocht, maar toch in mijn praktijk later heeft het enkele patiënten het leven gered.

Aminofylline is een telg uit de Xanthinefamilie, waartoe ook Theofylline en Pentoxifylline behoren. Theofylline wordt in Nederland bij longaandoeningen, tegenwoordig COPD genoemd, nog toegepast. Pentoxifylline wordt toegepast in de kliniek voor slecht doorbloede benen en tegenwoordig wordt er in laboratoria veel mee gewerkt in allerlei ontstekingsachtige omstandigheden en shock. In 1977 publiceerden twee Farmacologen uit Nova Scotia onderzoeken met een stof , waarvan het bestaan in 1935 werd ontdekt, maar pas in de zestiger jaren kon worden gesynthetiseerd, waarna farmacologisch onderzoek kon plaatsvinden. Die stof werd als groep: “Prostaglandine” genoemd. Dat is een groep stoffen, waarvan blijkt, dat ze biologisch in een preparaat alléén geen effect vertonen. Ze werken ook alléén in de aanwezigheid van een andere biologisch actieve stof. Ter verduidelijking: noem Prostaglandine: “A” en bijvoorbeeld een vaatvernauwer: “B”, Noch A noch B heeft alleen toegepast enig effect. De combinatie A-B heeft een vaatvernauwend effect. Combineer A met een vaatverwijder: “C” dan ontstaat een vaatverwijdend effect. Het effect van A kan dus wisselen. A bepaalt de grootte van het effect van B en C. Dit als schema een beetje kort door de bocht.

Wilt U meer lezen: klik voor downloaden pdf: HIER

10-03-2020 Henk van der Veen

Model over chronische pijn

Inmiddels zijn alle data van vele jaren verwerkt. Het heeft geresulteerd in een Model over het ontstaan van Chronische Pijn zonder vindbare afwijkingen en CRPS. Volgens dat model is chronische pijn eenzelfde soort aandoening als CRPS : een chronisch ontstekingsbeeld met vaatvernauwing in plaats van vaatverwijding. Het is een chronische situatie, die pijnklachten veroorzaakt, die versterkt worden door koude, vocht, afkoeling en stress. Bij een letsel op hetzelfde gebied door een ongeval , ontsteking of operatie kan hieruit een CRPS (dystrofie) ontstaan. Volgens het model is behandeling mogelijk. In de praktijk bestaan die behandelingsmogelijkheden al, maar zijn ze nog niet doorgedrongen in de reguliere geneeskunde. Ook een video, waarvan de presentatie gepland was in oktober 2017 op een pijncongres in San Francisco is gereed. De preview versie -alleen in Engelse vertaling- kan hier bekeken worden: Klik Hier . Een medische vooropleiding is vereist voor het begrijpen.

Henk van der Veen 25 april 2017.

Het onderstaande artikel blijkt door zijn compactheid en de onbekendheid met de samenstellende onderdelen moeilijk te begrijpen. Daarom is vandaag een nieuw blog opgestart, dat zonder de beperkingen van een artikel kan ingaan op alle aspecten. Ook vragen kunnen worden ingediend.

Het blog is te bereiken via deze link: Klik Hier

Henk van der Veen 23-04-2018

Het artikel: "An aetiological model of chronic pain and CRPS: Phases of the same inflammatory condition" is gereed en te downloaden. NIET GESCHIKT voor niet professionals.!  Een medische opleiding met kennis van farmacologie (prostaglandines, neurofysiologie en chronische pijn is vereist voor een goed begrip.,(Maart 2018) KLIK HIER

Als preview hier de nederlandse versie van het Abstract:

Abstract.

Hypothese: Chronische pijn zonder vindbaar substraat en CRPS zijn onderdeel van hetzelfde inflammatoire ziekteproces en verschillen slechts in de procesfase daarvan.

Chronische pijn kan worden gezien als een chronische ontsteking zonder de klassieke kenmerken als roodheid, warmte en zwelling. Als een resultaat van een biochemische omzetting kan het klinische beeld veranderen van een koude ontsteking in een actieve situatie, die alle kenmerken heeft van een ontsteking: CRPS. De omzetting, die dit kan veroorzaken is reeds in 1977 beschreven door Horrobin en Manku, maar nooit als zodanig herkend. De omzetting zelf bestaat uit een klokvormige dosis-effectcurve van prostaglandines, waarbij de klok tweemaal de X-as doorsnijdt. De gevoeligheid van dit schakelsysteem kan kan verkleind of vergroot worden door prostaglandines, die ook zijn beschreven, maar in plaats van een klokvormige curve een maximaal plateau van effect bezitten.

De achtergrond van het denkproces is eerder verschenen als :

“CRPS: A contingent hypothesis with prostaglandins as crucial conversion factor” Med.Hypoth. Elsevier . 2015.

Het nieuwe artikel is een praktische uitwerking met integratie van chronische pijn zonder vindbaar substraat en CRPS in hetzelfde ontstaansproces.

Het proces kan met infrarood beeldvorming zichtbaar worden gemaakt en biochemisch worden geanalyseerd. Een behandeling is al 30 jaar voorhanden en het beloop daarvan kan worden gevolgd en gemeten. Het ziekteproces en de fasen ervan worden in dit artikel in beeld gebracht. Procesmatig en medisch.

Er is veel evidence aanwezig voor het bestaan van de hypothese, maar de bewijsvoering is nog niet compleet. Dit artikel levert een bruikbaar model, geschikt zowel voor verder zuiver wetenschappelijk onderzoek als voor het praktisch volgen van therapeutische initiatieven. Het is tevens een ode voor het indrukwekkende en sterk onderschatte onderzoekswerk van Horrobin en Manku uit 1977.

Conclusie: Chronische pijn en CRPS gaan in een vloeiende lijn in elkaar over en ontstaan beide uit een inflammatoir accident als gevolge van een trauma, fractuur of haematoom. Chronische pijn als eerste :”kick off” en CRPS als tweede: “Knock down”. Het verklaart het optreden van CRPS na relatief kleine beschadigingen.

Daarmee is de tot op heden regerende opvatting van pijn, die zijn signaalfunctie heeft verloren teruggebracht tot een medische misvatting. De pijn heeft in het model een ACTIEVE functie en dient daarom serieus te worden genomen, Dat kan ook, want het is zichtbaar te maken, zelfs instrumenteel te meten en het is behandelbaar. Wat zou een medicus moeten tegenhouden?

Januari 2018.

PHE van der Veen.